Pisarz, reportażysta, dramaturg, autor scenariuszy filmowych i telewizyjnych, reżyser i publicysta obecny na rynku wydawniczym od blisko 70 lat. Jego książki zostały przetłumaczone na kilkanaście języków (w tym na czeski, niemiecki, francuski i rosyjski). Obecnie mieszka w Warszawie.

Życie Józefa Hena obfituje w bogactwo wydarzeń, dzieł, myśli i anegdot, o czym możemy się przekonać, czytając jego diariusze. Stąd, aby przybliżyć postać pisarza, zdecydowaliśmy się na podanie wybranych ważniejszych wydarzeń z jego życia:
- Debiutował w roku 1932 w „Małym Przeglądzie” Janusza Korczaka.
- Przez pierwsze miesiące wojny Hen pozostawał w Warszawie, przeżył bombardowanie miasta w czasie kampanii wrześniowej.
- W listopadzie 1939 przedostał się na wschód − początkowo do Białegostoku, potem do Lwowa
- Po ataku Niemiec na ZSRR, aresztowany przez patrol sowiecki, zgodził się na wcielenie do Armii Czerwonej (w swoje osiemnaste urodziny).
- Znalazł się w batalionie pracy, skąd uciekł w kierunku Taszkientu.
- Następnie udał się do Samarkandy, gdzie wstąpił do szkoły pedagogicznej, zapewniającej internat.
- Tam poznał swoją przyszłą żonę, Irenę Lebewal.
- W maju 1944 roku znalazł się w 2. Armii Wojska Polskiego, wycieńczony i chory na malarię. Pozycję w armii zapewniły mu umiejętności literackie.
- Był korespondentem wojennym, w „Głosie Żołnierza”.
- Założył i prowadził literacki teatrzyk pułkowy „Pogotowie Ratunkowe”.
- W 1945 roku ukończył Polityczną Szkołę Oficerską w Lublinie.
- W 1946 roku w Krakowie Irena otrzymała legitymację żony oficera i została uznana za żonę autora (oficjalnie nigdy ślubu nie zawarli).
- Tuż po wojnie należał do redakcji pism „Orzeł Biały” i „Żołnierz Polski”, w 1952 roku redagował audycje dla wojska, a od 1953 współpracował z tygodnikiem „Świat ”.
- Służbę w wojsku zakończył w 1952 roku w stopniu kapitana.
- Pisarz nigdy nie zapisał się do PZPR.
- W latach 50. i 60. Hen zajął się także pisaniem scenariuszy na podstawie swojej prozy.
- W roku 1964 otrzymał odznaczenie Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, w latach 1966-1968 był wiceprezesem oddziału warszawskiego Związku Literatów Polskich.
- W roku 1976 był jednym z sygnatariuszy tzw. „Listu 101”, stanowiącego poparcie ludzi świata kultury dla „Listu 59”, wyrażającego protest przeciwko projektowanym zmianom w Konstytucji PRL.
- Ponownie został wiceprezesem warszawskiego Związku Literatów Polskich w latach 1978-1980, a następnie jego prezesem (funkcję tę sprawował do rozwiązania związku w roku 1983).
- Od 1989 jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski w roku 1998.