Po zdobyciu II miejsca w konkursie na opowiadanie tygodnika „Na przełaj” w roku 1987, debiutował w tym piśmie prozą, a następnie publicystyką.

Swe opowiadania publikował we wszystkich pismach poświęconych fantastyce lub posiadających taki dział, między innymi w „Młodym Techniku”, „Nowej Fantastyce”, „Feniksie” oraz „Science Fiction Fantasy i Horror”. W dwóch ostatnich zamieszczał także swoje felietony i recenzje poświęcone fantastyce oraz popkulturze.

Równocześnie pisywał prozę współczesną, publikując ją w pismach takich jak „Opcje”, „Fa-art” czy „Topos”.

W roku 2003 opublikował swoją pierwszą książkę, Inne okręty (Runa 2003, wznowienie IW Erica 2011), historię alternatywną opowiadającą dzieje nieudanej konkwisty Pizarra i drugiego podboju Peru, z niewielkim acz znaczącym udziałem polskich oddziałów. W kolejnych latach ukazało się sporo powieści i zbiorów opowiadań fantastycznych.

W roku 2007 ukazała się jego pierwsza powieść dla dzieci, Miłek z Czarnego Lasu (Powergraph 2007). Rok później książka ta zdobyła nagrodę IBBY, została uznana Książką Roku 2008 Dla Dzieci, zaś autor odkrył, że pisanie dla dzieci i młodzieży nie tylko jemu sprawia przyjemność, także czytelnicy czerpią z tego zadowolenie. Posypały się kolejne dobrze przyjęte powieści, takie jak Czapka Holmesa (Akapit Press 2009 - nominacja do nagrody im. Kornela Makuszyńskiego oraz Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek w kategorii książka dla dzieci), Lena w chmurach (Akapit Press 2010), Dziura w sercu (Nasza Księgarnia 2012), czy Czaruś, pies z charakterem (Akapit Press 2014).

W roku 2011 ukazały się dwie jego powieści dla dorosłych, Póki pies nas nie rozłączy oraz Związek do remontu (obie Nasza Księgarnia 2011), a w roku 2015 wydawnictwo W.A.B. opublikowało Krew nie woda, satyryczną opowieść-metaforę o politykach, którymi okazują się być wampiry i inne stworzenia Nocy. Wiele to wyjaśnia w kwestii, dlaczego „Polska jest w ruinie”.

Jako autora interesuje go nie tyle ogólna refleksja o świecie, ile przyglądanie się losom jednostki muszącej zmagać się z wadami społeczeństwa. Lubi antybohaterów, co można uznać za odtrutkę wobec historii swego kraju. Kocha historię, pisuje o niej, ale unika tu polityki, skupia się na tzw. małej historii, bohaterach, których ciężko odnaleźć na kartach podręczników.

Także jako autor dla dzieci i młodzieży skupia się na literaturze problemowej (np. w Miłku z Czarnego Lasu jest to problem integracji w grupie, zaś w Czapce Holmesa tzw. problem eurosieroctwa, czyli rodziców wyjeżdżających w poszukiwaniu pracy za granicę, w tym przypadku do Wielkiej Brytanii). Stara się jednak łączyć te treści ze schematami literatury popularnej, kryminału czy powieści przygodowej, aby zachęcić czytelnika do lektury.

Za największy sukces w ostatnich latach uważa dwie rzeczy: że czytelnicy chętnie sięgają po jego książki, oraz fakt, że na kanwie jego pierwszej książki dla dzieci, czyli Miłka z Czarnego Lasu, powstaje właśnie film animowany.